Een bijzondere start van het nieuwe jaar maakten Harm Jager en ondergetekende op 2 januari. Ze brachten een bezoek aan de Open Hof, PKN-kerk in Kampen, waar al ruim een maand kerkasiel wordt verleend aan Aleksandr en Karina Babayants met hun vier kinderen Aram, Ariana, Amelia en Aleksa.
Harm Jager is lid van het moderamen van de landelijke Raad van Kerken voor de kleinere protestantse kerken, en ikzelf ben dat namens de bisschoppelijk georganiseerde kleinere kerken. De organisatoren van het kerkasiel in Kampen hadden de landelijke Raad om adhesie gevraagd en zo mogelijk ook actie bij de politiek in Den Haag. De Raad had naar aanleiding van het eerdere kerkasiel in Den Haag in 2018/2019 richtlijnen opgesteld over de omgang met dit soort politiek gevoelige kwesties (zie de link onderaan dit bericht). Kort samengevat betekent dat, dat de Raad zich van een politiek standpunt onthoudt en zich ook niet over het beleid van de regering op zich uitspreekt, maar wel kritische opmerkingen plaatst en aanbevelingen doet over situaties waar fundamentele mensenrechten in de verdrukking komen. En in dit geval ging het vooral om de vier kinderen Babayants, van wie de jongste twee in Nederland zijn geboren. Voor alle vier geldt dat ze na elf jaar verblijf in azc’s in Nederland geworteld zijn en niets met Oezbekistan van doen hebben. Als ze zouden worden uitgezet, zal dat onherstelbare schade voor hen met zich meebrengen. Algemeen secretaris Coen Wessel was al eerder in Kampen op bezoek geweest en ook René de Reuver, lid van het moderamen van de Raad voor de PKN, had al de ondersteuning door zijn kerk uitgesproken.
Bezoek in etappes
Ons bezoek op 2 januari verliep in drie etappes. Eerst hadden we een ontmoeting met de organisatoren en uitvoerders van het kerkasiel. We hoorden hoe zorgvuldig ze hadden overwogen om het kerkasiel überhaupt aan te gaan. Want voor hoe lang doe je zoiets? Krijg je voldoende steun en medewerking? Wat is je uiteindelijke doel? We zagen hoe de opvang dankzij de voortdurende inzet van vrijwilligers uit alle kerken in Kampen gesmeerd verliep en hoe de liturgie ononderbroken werd voortgezet met behulp van voorgangers en betrokken gelovigen uit het hele land. Dat was meteen ook de tweede etappe, waarbij Harm en ik onze bijdrage aan de kerkdienst leverden. De derde etappe was de ontmoeting met de familie zelf. Uit Armenië gevlucht naar Oezbekistan, vandaar door Rusland naar Europa, en de afgelopen elf jaar in azc’s. De oudste zoon Aram had inmiddels de middelbare school afgemaakt en wilde in de ICT verder, maar kreeg geen vergunning om te werken of te studeren. Met Oezbekistan hadden deze kinderen helemaal niets.
Vervolg
Op maandag 6 januari had het Moderamen van de Raad een korte ingelaste vergadering over het verzoek van het kerkasiel Kampen. De Raad stelt zich terughoudend ten aanzien van het regeringsbeleid op en vraagt een gesprek met leden van de vaste Tweede Kamercommissie voor Asiel en Migratie aan. In dat gesprek wil de Raad met name opkomen voor de rechten van kinderen, waarvoor in de huidige regelgeving geen aandacht is en die juist ook in het geval van het kerkasiel in Kampen in het geding zijn. We wachten de reactie af en hopen en bidden op een goede afloop in deze zaak.
Dirk Jan Schoon
Meer lezen over het kerkasiel in Kampen? Dat kan op de website: https://kerkasielkampen.nl
Oecumenische bezinning (nr. 17) over kerkasiel: