Geïnspireerd door lezingen, gebeden, liederen en preken in de kerk, zetten veel gelovigen zich voor hun medemens in op een manier die bij hun persoonlijke situatie past: vaak als vrijwilliger, soms ook in hun beroep. Voor de meeste oud-katholieken is dat geen zaak van louter idealisme of liefdadigheid, maar van geloof in het voorbeeld dat Christus met zijn leven heeft gegeven, een meebewegen met de levenbrengende Geest van God, die inspireert tot heling en vergeving, intens doet verlangen naar vrede en rechtvaardigheid en kracht en vertrouwen geeft om het uit te houden in moeilijke situaties.
In het appèl van berooide, beproefde en bedroefde mensen horen oud-katholieken niet minder dan de stem van Christus zelf: ‘Want Ik had honger en jullie gaven Mij te eten, Ik had dorst en jullie gaven Mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen Mij op, Ik was naakt, en jullie kleedden Mij. Ik was ziek en jullie bezochten Mij, Ik zat gevangen en jullie kwamen naar Mij toe.’ (Jezus in Matteüs 25,35-36).
Vanwege de bescheiden getalsmatige omvang van de Oud-Katholieke Kerk organiseert zij niet zelf acties of projecten die het landelijke nieuws halen, maar werkt ze wel hartelijk en overtuigd mee aan acties van maatschappelijke organisaties of aan projecten die samen met andere – met name de anglicaanse – kerken worden opgezet. In beide bisdommen is er jaarlijks een gezamenlijke vastenactie voor een goed doel in binnen- of buitenland. Op internationaal niveau werkt de bisschoppelijke Commissie Sint Paulus samen met diverse partnerorganisaties. En in de plaatselijke parochies worden er vaak wekelijks geld en/of goederen ingezameld voor lokale diaconale projecten, zoals de Voedselbank, en wordt er naar elkaar omgezien, in goede en in kwade dagen.