Het is cynisch dat juist Jezus’ inzet voor de heling van mensen tot zijn doodvonnis leidde. Blijkbaar zijn er soms krachten werkzaam die niet gevoelig blijken voor goedheid als dat betekent dat de eigen opvattingen daardoor in het gedrang komen. De hang naar zekerheid kan een moordende drift losmaken. Moest het echt zover komen dat een Rechtvaardige omkwam, vooraleer dat mensen duidelijk werd?
En… het is nog steeds niet duidelijk geworden. Menig rechtvaardige treft ook nu hetzelfde lot…
Beschamend. Maar, misschien opent die schaamte ons wel de ogen. Schaamte doorbreekt immers vals zelfvertrouwen en in die zin is het bevrijdend. Wie zich schaamt kan nog nieuwe wegen gaan.
Nieuwe wegen van goed zijn en goed doen, ondanks mogelijk onbegrip of zelfs doodsbedreiging. Er zijn mensen die hun hart blijven volgen, wat er ook op hen afkomt. Zij zijn het die ons bevrijden van dodend cynisme, zij zijn ‘gelovigen’.
Sinds de gebeurtenissen met Jezus is het geloof immers niet langer de ‘Tempel van het Eigen Gelijk’, maar de kans om elkaar liefde te bewijzen. We bouwen aan de ‘Nieuwe Tempel van Verbondenheid’, waarin allen welkom zijn, vooral degenen die het meest tekort komen. Geloof is een kwestie van goed proberen te zijn en goed proberen te doen. Zo goed als God zelf is.
Geloof is een kwestie van verrijzen tot een nieuw bestaan dat geboren wordt uit Gods’ goedheid. Zo verging het de Heer Jezus, zo kan het ons vergaan…
De Heer is waarlijk verrezen, allelujah!
Met een hartelijke Paasgroet,
Joris, Aartsbisschop van Utrecht
Amersfoort, Bisschoppelijk Bureau, 23 april 2011