Vanuit Zwitserland bereikte ons het bericht, dat bisschop Hans Gerny op 19 januari jongstleden in de leeftijd van 83 jaar is overleden. Hans Gerny werd in 1937 geboren in Olten. Na zijn studie in Basel, Bern en Parijs werkte hij vanaf 1962 in de parochies Möhlin, Hellikon, Baden en Basel. Op 9 juni 1986 werd hij tot bisschop van de Zwitserse kerk gekozen en op 26 oktober van dat jaar werd hij bisschop gewijd door de aartsbisschop van Utrecht, Antonius Jan Glazemaker. In 2001 trad hij als bisschop terug. Daarna leefde hij met zijn echtgenote Marianne Gerny-Schild, die op 7 augustus vorig jaar overleed, in Bern, waar zij beiden actief aan het kerkelijke leven bleven deelnemen.
In de IBC, de internationale oud-katholieke bisschoppenconferentie vervulde Hans Gerny de functie van secretaris. Met de voorzitter, zijn goede vriend aartsbisschop Antonius Jan vormde hij een tandem die de IBC door netelige kwesties moest loodsen. Zowel bij het aangaan van plaatselijke oecumenische contacten als bij de toelating van vrouwen tot het drievoudige apostolische ambt was het de vraag in hoeverre afzonderlijke kerken van de Unie hun eigen gang konden gaan. Gerny en Glazemaker spanden zich ervoor in om de eenheid intern te bewaren en ook de contacten met andere kerken niet in gevaar te brengen. Wat betreft dit laatste nam Gerny een bijzondere plaats in. Binnen de Unie maakte hij zich sterk voor de positie van de Pools-Katholieke Kerk. Hij koesterde de vanoudsher nauwe contacten van de Zwitserse kerk met oosters-orthodoxe kerken. Ook was hij van 1991 tot 2006 namens de oud-katholieke kerken van de Unie van Utrecht lid van het centraal comité van de Wereldraad van Kerken. Voor deze inzet ook op oecumenisch terrein ontving hij bij zijn terugtreden als bisschop een eredoktoraat van de Theologische Academie in Warschau.
Wie Hans Gerny niet goed kende, kon bij een eerste ontmoeting de indruk krijgen dat hij een wat stugge en gespannen, ja zelfs wat driftige man was. Hij was inderdaad ernstig, maar altijd met het oog op de kwaliteit van de persoonlijke ontmoeting en de gedeelde zorg om het welzijn van zijn kerk en de theologische traditie waarvan zij de gestalte was. Wie hem beter kende, kon het genoegen hebben om met hem het goede leven te waarderen, met name een goed gesprek ‘s avonds bij een goed glas wijn en toen dat nog kon die ene goede Davidoff. Hij was graag in Nederland, waar hij de verzorgde liturgie op prijs stelde en zich met zijn beste Hollands in de gemeentezang voegde. Hij sprak bewogen woorden bij de uitvaart van zijn goede vriend Antonius Jan en was voor het laatst onze gast bij het afscheid van aartsbisschop Joris.
Wij gedenken Hans Gerny met dankbaarheid voor wie hij was als persoon, als pastoor en als kerkleider en we bidden om die dankbaarheid voor zijn kinderen, verdere familieleden en al onze broeders en zusters van de Zwitserse kerk. Dat Hans Gerny rust mag vinden bij de Heer die hij zijn leven lang gediend heeft.
+ Dirk Jan Schoon