Een derde waarneming van bisschop Joris Vercammen vanuit de Assemblee van de Wereldraad van Kerken in Busan. Bisschop Vercammen werd vandaag overigens ook herkozen in het Centraal Comité van de Wereldraad. De Oud-Katholieken blijven daarmee vertegenwoordigd in het Centraal Comité.
Wellicht is het ook in de pers reeds gemeld dat we hier al de hele tijd demonstraties te verwerken krijgen. Niet dat we er veel last van hebben. Koreanen zijn keurige mensen en dat blijven ze ook als de demonstreren. Het zijn ook niet alle dagen evenveel demonstranten. Vorige week was het echt: een grote groep en veel slogans. Maar nu houden zich slechts enkele moedige protesteerders op voor het centrum van de assemblee. “Jezus is de Christus, de Wereldraad is de anti-christus!” stond er op een grote ballon die met stevig koord aan de bodem verankerd bleef. Verder kon men nog lezen dat “alleen in Jezus redding te vinden is en in geen enkele andere godsdienst” en dat “de wereldraad homoseksualiteit promoot” of dat ‘de Wereldraad voor het communisme is”. In de ogen van de demonstranten is de Wereldraad duidelijk ‘van de verkeerde kant’ . Het is de duivel zelf die je ermee in huis haalt. We hebben niet zoveel last gehad van de demonstraties, maar het geeft toch maar een onbehaaglijk gevoel. Als kerkmensen ben je meer gewoon aan de consensus dan aan het conflict. Niemand van ons zoekt dan ook de confrontatie. Het meest haalt men de schouders op: waarover gaat het eigenlijk? Natuurlijk zijn het nonsens die de demonstranten op hun buiken en ruggen dragen. Het zegt natuurlijk meer over hun eigen angsten en onzekerheden dan dat het iets zou zeggen over de Raad. Sneuvelde er niet onlangs nog in het parlement van Zuid-Korea een ontwerp tot anti-discriminatiewet? Angst dus. Maar die angst ervaar je niet alleen buiten op het plein voor het centrum van de assemblee, maar evenzeer binnen. Zowel de Orthodoxe als tal van Afrikaanse delegaties steigeren als het woord ‘homoseksualiteit’ valt. De zegen van homostellen is hen een gruwel. Ook voor hen dreigt de Wereldraad ‘verkeerd verbonden’ te raken… Maar hoe kun je het nou over ‘gerechtigheid en vrede’ hebben als een percentage van de mensheid voor jou niet mag bestaan? Overigens is het thema ‘seksualiteit’ helemaal onbespreekbaar. Gelukkig is er bijvoorbeeld ook nog Phumzile Mabizela. Ze is ‘Executive director of the Interfaith Network of Religious Leaders living with or personally affected by HIV and aids’. Een hele mond vol voor een vrouw die ook haar woordje flink doet. Zelf aidslijder, draagt ze haar overtuiging vol overgave uit: dat aids niet louter medisch bekeken mag worden en dat de verkrampte houding van de kerken ten aanzien van seks veel kwaad heeft aangericht en dat we dus dringend het open gesprek moeten aangaan. Zij is de angst voorbij. Geloof en angst: ze hebben zoveel met elkaar te maken als dat koord, die de ballon van de demonstranten aan de grond moet houden. Maar echt geloof is geen luchtballon en vraagt dus vrijheid.
Joris Vercammen
Amersfoort, Bisschoppelijk Bureau, 6 november 2013