Aartsbisschop Joris Vercammen neemt deel aan de Assemblee van de Wereldraad in Busan (Korea), opnieuw een impressie uit Busan op 7 november.
Willibrords missie in Busan. Het is 7 november, het feest van de Heilige Willibrord. We vierden het hier in Busan: met een eucharistieviering tijdens lunchtijd en dus open voor allen, en een etentje waarop we de delegaties van de Filippijns Onafhankelijke Kerk en die van de Mar Thoma Kerk van India uitnodigden. Wel bijzonder eigenlijk om het feest te vieren ‘midden de oecumene’ en samen met broeders en zusters waarmee je een bijzondere band hebt. Willibrord, de missionaris, bepaalt je bij de missie die je als christen en als kerk met je meedraagt. Eerder op de week was er een programmaonderdeel aan missie gewijd. Daar werd Rowan Williams geciteerd en dat is me bijgebleven. “Missie is uitvinden waar de Geest aan het werk is en dan gaan meedoen.” Het citaat is niet letterlijk, maar naar betekenis wel juist. Dat is nu precies ook wat op een assemblee als de deze gebeurt. Bij het gezellig etentje vanavond werden ervaringen uitgewisseld. De jongeren onder ons waren onder de indruk van het massale gebeuren en tegelijkertijd verrast door de diepgang en de ernst. ‘Ontzagwekkend’ voegde Marnelli van de Filippijnen eraan toe. Je ervaart hoe complex problemen zijn omdat contexten zo verschillend zijn en mensen zo anders denken. Maar je ervaart ook hoe mensen geen vreemden willen blijven voor elkaar. Father Dindo, jong Filippijns priester, vat de assemblee in drie woorden samen: ‘acceptatie, respect, relaties’ en de Indische father Sam, ook nog een dertiger, beaamt: ‘het is een spirituele ervaring’. Oecumenische teksten worden ineens een stuk minder saai want je leest tussen de lijnen hoeveel inzet het gekost heeft om ze te schrijven opdat ieders inbreng naar waarde zou geschat worden. De tekst als een stap(je) naar de ander toe en dus een kleine vooruitgang op de weg naar de eenheid. Uitvinden dus of je de Geest bij elkaar aan het werk ziet. Noble John Mathew, leek uit de Mar Thoma parochie in London, zegt daarbij een grote verantwoordelijkheid te voelen: hoe brengen we deze ervaring over? Hier leer je nieuwsgierig in het leven te staan, uitkijkend naar wat de geest je te vertellen heeft door die ander die zo verdraaid anders is. Missie dus, maar dan op de muziek van ‘acceptatie, respect en relatie aangaan’. Na deze daad van vriendschap, ontstaat er ruimte voor de verkondiging van de Naam van Hem van wie we dat liefdesliedje leren. ‘In de Naam van de Heer verheug ik mij”: zo schreef Willibrord het en wij weten waarom.
Joris Vercammen
Amersfoort, Bisschoppelijk Bureau, 8 november 2013