Tijdens deze veertigdagentijd wordt in de kerk het evangelie volgens Marcus gelezen. Bij het lijdensverhaal in Marcus maakte schilder / dichter Henk van Loenen veertien staties in monoprint en krijt, van gedichten voorzien.
Vandaag: statie 11, bij Marcus 15,29-32.
De komende tijd zullen alle veertien staties met gedicht online gepubliceerd worden. Bekijk hier de voorafgaande gedichten.
Een zin
Vanavond bloeide de hemel, inktzwart
zaad daalde langzaam neer in de straten en
zweeft er nog steeds, rond de kerk.
Daarbinnen kwam er een tekst in mij op.
Ik schreef hem over en over en steeds
veranderde hij. De zin ontging me.
Hoog in het schip hangt de armoedzaaier.
Een vaas met onkruid is waardig bevonden
zijn lichaam te eren.
Ik stel mij vragen over de duur van zijn naam,
de houdbaarheid van zijn licht.
Thuisgekomen maak ik de zin af:
ik heb maar een vrees:alleen te zijn in de leegte.
Hij deed het.
Daarom liet hij zich slopen.
Vreemde God die dit zo heeft bedacht:
de wrange schoonheid van het verminkte.
Wat een dwaas en inktzwart geloof.
