Een groep jongeren o.l.v. Angela Berben uit Amersfoort verbleef een week in Taizé en raakte daar onder de indruk van het spirituele leven van de broeders van de communiteit. En men leerde leeftijdgenoten kennen, die vanuit de halve wereld in de zomermaanden naar Taizé trekken.
Inmiddels is de groep op zondag 20 juli weer thuis gekomen, maar de laatste berichten willen wij u niet onthouden.
Maartje schrijft donderdag (17 juli):
Mijn verhaal van gisteren begon om 6 uur. Dat is namelijk de tijd dat mijn wekker gaat. Dat wordt gevolgd door het vaste ritueel van blijven liggen tot half 8. De ochtenddienst is zoals altijd weer heel inspirerend. Een combinatie van zingen, bijbellezen en bidden in korte tijd. Het al te originele ontbijt komt daarna: een broodje, 2 chocolaatjes, boter en cacao. Ikzelf vind het geniaal.
Hierop volgt de bijbelintroductie; deze week behandelen we Openbaringen 1,2 en 3. Moeilijk!!! Na de introductie de gespreksgroepen. Geukkig is mijn groepje leuk en de gesprekken zijn tenminste nuttig.
Al snel is dan weer de middagdienst en het eten. De middagdienst is korter en de rij van het eten is keilang! Maar wel supergezellig.
‘s Middags ben ik vrij, ik ben een soort van werkloos. We hebben samen met een groep uit Houten een gesprek gehad met broeder Sebastiaan. Dan kan je vragen stellen over hoe de broeders leven.
Rond 5 uur is het theetijd. Om even een korte uitleg te geven over “thee”: het is poeder met water erbij en naar 
mijn idee warm niet te drinken. Het avondeten is hetzelfde als het middageten (niet hetzelfde eten, wel hetzelfde systeem).
De avonddienst is het langste, maar wel de mooiste. Vervolgens naar Oyak waar we kunnen zingen en vrienden ontmoeten. Na Oyak ga ik altijd nog even naar de kerk om stil te zijn, daarna slapen.
Na de dagindeling wil ik ook nog wel wat van mijn algemene ervaringen kwijt. Ik ben nu voor de vierde keer in Taizé en ervaar het iedere keer anders. Natuurlijk wel positief. De liefde die je hier kunt vinden en het contact met andere cuturen vind ik supertof. Dit in combinatie met eenvoudig eten en de indeling maakt het plaatje compleet. En de gezelligheid van onze groep vind ik natuurlijk keitof.
Tot slot nog een liedje dat we vaak zingen in de kerk:
Viespatiem tu viska zinai. Tu zinai kad tve my liu.
( Lord you know everything. You know that I love you).
Klara schrijft:
Dan is het nu mijn beurt om iets over mijn belevingen hier in Taizé te vertellen. Het is heel mooi hier en ik geniet ook echt van de rust. Thuis ren ik van school naar huiswerk, sporten, muziek, vrienden en ondertussen ook eten en om dan uiteindelijk laat in bed te liggen en dan weer vroeg op te staan.
Hier is het compleet anders, de rust en stilte wordt aangeboden en ik denk aan dingen, waar ik het hele jaar nog niet eens aan heb kunnen denken.
Samen met Suzanne zit ik in een erg leuk bijbelgroepje, met 3 leuke Denen, 2 Duitsers en 2 Italianen. Het is erg gezellig en onze groepsleider leidt het goed. We praten veel en het is altijd erg interessant. We praten over iets dat een broeder vertelt in de bijbelintroductie met de hele groep. Toen we de opdracht kregen een presentatie voor de hele groep te doen kwamen we al snel op een liedje uit; het is op de melodie van “wonderfull” van Oasis:
There is something I would like to say, cause i don’t know what to do.
You know weneed help and it’s gotta come from you!
Don’t you think thatt anybody has the power to be right and help us out.
refrein
Cause maybe your gonna be the one that change/save me and after all your my wonderwall.
Today is gonna be the day that we show you how it could be,
if you help us, life an be so peacefull as in Taize.
Don’t you think that anybody has the power to be right and help us out.
refrein
We should, we’re gonna be he one that saves you.
In de presentatie zijn we de arme mensen en we vragen de rijken om hulp (publiek). Uiteindelijk helpt het publiek en zingt mee.
Nu een stukje over het drie keer per dag naar de kerk gaan. Het is erg leuk met al die liedjes en ook indrukwekkend dat we met zovelen zijn. De tien minuten stilte in de kerk is niet erg, je kan even nadenken over een tekst of wat schrijven. Ook mensen bekijken is erg leuk. Soms is het naar de kerk gaan vervelend, ik heb geloof ik 1 keer gepast. Maar ziezo ’s avonds rond 12 uur zat ik met nog wat mensen ongeveer 40 minuten in de kerk te zingen, bidden en vooral na te denken. De stiltetuin is ook erg mooi en rustig. Je zit midden in de natuur met een mooi uitzicht. Vragen zoals “zou God nu écht aan mij denken en me helpen?” kwamen vaak in me op. Maar ook: hoe zet ik thuis en op school met vrienden door? Want vriendschap is erg belangrijk voor mij.
Ik denk dat deze reis me erg veranderd heeft. Ik heb veel gepraat en nagedacht en dit alles neem ik mee naar huis.
Ruth schrijft op vrijdag (18 juli):
Omdat het deze middag best wel druk en anders is dan andere middagen, heb ik besloten om hier iets over te schrijven. Na het “heerlijke” eten hadden Klara en ik een afspraak met broeder Xavier. Het begon allemaal toen mijn vader mij vroeg om de groeten te doen aan frere Rob. Na een hele week besloot ik om naar El Morada te gaan en daar een afspraak te maken. Klara besloot met me mee te komen. De man die daar aan de receptie zat vertelde dat we een briefje achter konden laten en dat we de volgende dag konden terugkomen om het antwoord op te halen. Op het briefje stond dus dat dat frere Rob had gevraagd aan frere Xavier om met ons te spreken omdat hij zelf geen tijd had. Om twee uur liepen we dus met een briefje met vragen richting El morada. Hier vonden we na even zoeken frere Xavier. Na ons gesprek van ongeveer 45 minuten in een kamertje, met een hele lelijke kleur, liepen we naar tent 3.
Amersfoort, Bisschoppelijk Bureau, 21 juli 2008