Op deze site zullen de komende dagen regelmatig berichten verschijnen over de Assemblee van de Wereldraad in Busan. Vandaag een bericht van bisschop Joris Vercammen, die namens de Oud-Katholieke Kerken present is in Korea.
“Je zou verwachten dat een assemblee zou beginnen met een gebed tot de Heilige Geest”, reageerde een deelnemer op de openingsdienst, “in plaats daarvan een lange schreeuw om mededogen en bidden om hoop”. Een beetje triest begin? Toch niet. Waar de kerk samenkomt wordt ook het lijden van mensen niet verzwegen. Dat is vooral een troost. En in ons samen bidden om hoop gebeuren twee dingen: de solidariteit met degenen die in nood zijn groeit erdoor en we houden dat lijden open op de bevrijding ervan. We geloven dat God niet anders doet. Zo wordt de assemblee geen gemakkelijk feestje waar alleen maar mooie woorden gesproken mogen worden. Echte vreugde groeit niet op de grond van oppervlakkig optimisme. De assemblee staat dus midden in het leven en midden in de wereld. Midden in de realiteit van Korea ook. Zaterdag en zondag zullen we een ‘pelgrimage voor vrede’ ondernemen om onze solidariteit met het Koreaanse volk, dat nog steeds lijdt onder de verdeeldheid van het land, te betuigen. ‘Pelgrimage’ is trouwens een beeld dat voor de hele assemblee gebruikt wordt. Een pelgrimage brengt je tot een doel dat buiten jezelf ligt en daar gaat het in de assemblee ook om. Het gaat niet om de eigen doelstellingen van individuele confessies of kerken maar om het gemeenschappelijk getuigenis van de christenen. Het gaat om ‘recht en vrede’ en dus om eenheid waarvan de wortels net iets dieper reiken. Die eenheid is te vinden in onze gemeenschappelijke solidariteit met de mensen in nood. Die uitdaging komt eerst, lang voor dat de theologische vraagstukken aan de orde zijn. Die solidariteit kleurt de theologische vragen met meer menselijkheid. Daarom biedt ze ook de betere context om met die vragen om te gaan. Een assemblee is een pelgrimage naar hen die op onze solidariteit en daarom geeft hij ook uitzicht om ‘eenheid’. Laat hij maar beginnen met een lange schreeuw want het is daarin dat de Geest tot ons spreekt.
Amersfoort, Bisschoppelijk Bureau, 31 oktober 2013