Tijdens deze veertigdagentijd wordt in de kerk het evangelie volgens Marcus gelezen. Bij het lijdensverhaal in Marcus maakte schilder / dichter Henk van Loenen veertien staties in monoprint en krijt, van gedichten voorzien.
Vandaag: statie 7 en 8, bij Marcus 15,15-20.
De komende tijd zullen alle veertien staties met gedicht online gepubliceerd worden. Bekijk hier de voorafgaande gedichten.
Supermarkt
Naakt ligt de vis op het ijs, springlevend dood
in de hoek van de netten, het aas,
naast de klemmen, de messen, het staal van
onze verwoestende dromen, onze ijdele hoop.
Boven de hoge kantoren vibreren de cijfers
als sterren, alles moet talrijker, groter.
Volle parkeerplaats. De hitte pakt uit.
Je ruikt in de parfums het angstzweet.
Op zoek naar wat koelte loop ik een poort in,
hoor ik gezang, het zijn broeders.
Alles zal inzakken, vastlopen, roesten,
om dan euforisch te worden bevrijd,
weerstand geeft licht.
Hij die mij losmaakt, waste al eerder mijn voeten.
In deze ruimte
Sprekend in raadsels schiep de Ene het al,
de scheiding, de delen, de vrijheid, de angst,
het vallen, het eindige dat je doet opstaan.
In deze ruimte die over de stad wordt geblazen,
die rondom ons uithangt, gebeurt het,
het een en het ander tezelfdertijd:
tussen vrienden en vreemden die delen,
eendrachtig, saamhorig, gastvrij, worden mensen
gemarteld, verkracht en vermoord,
laat men kinderen sterven van honger.
Over de duiders, de allesverklaarders, blazen
de winden van eeuwen en eeuwen.
