Van de hand van Adrie Paasen het laatste verslag uit het 29e Internationaal Oud-Katholieken Congres
Creatieve groepen
De koffers zijn gepakt, maar er zijn nog een paar programmaonderdelen: het plenum en de slotdienst. Naast de gespreksgroepen is er een aantal creatieve groepen aan het werk geweest op dit congres. Zij laten van zich horen. De muziekgroep heeft dit al gedaan in de Uniedienst op woensdag, zij zal ook meewerken aan de slotdienst. De theatergroep verzorgt een kort optreden, dat niet misstaan zou hebben op de internationale avond. Een kleine gemeente houdt een dienst; er worden voorbeden gedaan worden voor daklozen, kinderen en mensen die “anders” zijn, maar de storende daklozen, de hinderlijke kinderen en de opvallende besnorde travestiet worden door de pastoor weggestuurd, omdat zij de aandacht van de afwezigen afleiden. Vervolgens deelt de pastoor mee dat hij vertrekt, omdat hij een grotere gemeente gekregen heeft. Een tikje overdreven misschien, maar toch………………De kunstgroep vertelt alleen over haar ervaringen: er zijn veel mooie dingen gemaakt, maar te persoonlijk om hier te vertonen, dankzij het vertrouwen dat er in de groep bestond, bovendien hoort er een verhaal bij. Ook de contemplatiegroep kan alleen meedelen dat zij goed gewerkt heeft. De persgroep heeft een congreskrant gemaakt, waarvan zij beelden laat zien en die binnenkort te bewonderen zijn.
Afronding van het congres
In de congreszaal hangen hier en daar affiches met de resultaten van de groepsgesprekken. Ze zullen gefotografeerd en uitgewerkt worden; de deelnemers zullen het resultaat ontvangen of op internet kunnen zien,
De voorzitter van het congres, de coördinatoren en de leidster van het groepswerk hebben een communiqué opgesteld, dat nu besproken wordt. Inhoudelijk kan het congres hierachter staan; enkele tekstwijzigingen zullen nog verwerkt worden, daarna zal het communiqué gepubliceerd worden. Hetzelfde geldt voor de resolutie, ingediend door Peter Ben Smit, die twee maanden doorgebracht heeft op de Filippijnen en daar geconfronteerd werd met de druk waaronder mensen leven, die hun leven niet zeker zijn vanwege de vele aanslagen die er gepleegd worden op mensen die zich inzetten voor mensenrechten, onder wie leiders van kerken, zoals bisschop Godofredo David van de Onafhankelijke Kerk van de Filippijnen. Heeft het zin dat wij ons als congres laten horen over een situatie, hoe verwerpelijk ook, aan het andere eind van de wereld? Ik heb daar altijd mijn twijfels over gehad, maar aan het ontbijt sprak ik met bisschop David en hij wist me ervan te overtuigen dat het wel degelijk effect kan hebben: de Filippijnse regering is gevoelig voor iedere druk die vanuit de buitenwereld wordt uitgeoefend. Hij sprak nuchter over het gevaar dat ook hemzelf bedreigt. “We moeten ons spreken,” zei hij, “hoe zouden we ons kunnen verantwoorden tegenover onze kinderen, als we hier niets tegen doen?” De resolutie wordt zonder inhoudelijke discussie aangenomen, alleen moeten ook hier nog voorstellen tot redactiewijzigingen verwerkt worden, voordat de resolutie verstuurd en gepubliceerd kan worden.
Over vier jaar in Zürich
Namens de Zwitserse kerk nodigt Peter Hagman de aanwezigen uit tot het bijwonen voor het congres dat over vier jaar in Zürich gehouden zal worden.
Dank
Een verplicht nummer: het danken van iedereen die op wat voor een wijze dan ook een bijdrage heeft geleverd aan het congres: Permanent Comité, landelijk en plaatselijk comité, sprekers, vertalers, groepsleiders………..net als de bisschop van Duitsland zal ik wel een categorie overslaan, en het valt mij op dat niemand hem bedankt, maar dat maakt bisschop Müller later in de kerkdienst weer goed. Een enorm applaus voor congresvoorzitter Angela Berlis, die vriendelijk doch vastberaden het congres door het programma heen geloodst heeft en ervoor gezorgd heeft dat voor het eerst sinds mensenheugenis het slotplenum niet ontaardt in chaos en ook nog eens op tijd afgesloten wordt. De nieuwe regeling met betrekking tot de resoluties draagt daar ook in niet geringe mate toe bij.
Slotdienst
Voor het laatst in de Ludwigskerk voor de slotdienst onder leiding van de Zwitserse bisschop met een swingend openingslied en sanctus met veel slagwerk, uitgevoerd door het workshopkoor. Daarna nog een maaltijd in het Kolpinghotel en het gebruikelijke door elkaar lopen van mensen die afscheid nemen van dierbaren, die zij over vier jaar weer zullen ontmoeten, of eerder, bijvoorbeeld op het Lekenforum, dat volgens jaar in Tsjechië gehouden zak worden.
Tot slot
Het was een goed congres met veel verrijkende ervaringen: de ontmoetingen met oude en nieuwe vrienden en bekenden, de referaten, zo rijk aan inhoud, de gesprekken in de groepen – “Ook al zou er verder niets mee gedaan worden,” zei een deelnemer tegen me, “dan nog hebben de gesprekken zin gehad voor degenen die eraan meededen.” En natuurlijk was dit congres een hoogtepunt in de reeks door de viering van de Overeenkomst van Bonn en de aanwezigheid van een groot aantal prominente gasten. Nooit zag Freiburg zoveel paars op straat. Het zal moeilijk, zo niet onmogelijk worden dit congres te overtreffen. Maar dat hoeft ook niet. Het congrescomité streeft ernaar ieder congres weer een heel ander karakter te geven dan het vorige en ongetwijfeld zal ook over het volgend congres in Zürich nog lang nagepraat worden.
Alle referaten en preken zijn in Nederlandse vertaling op deze website geplaatst.
Amersfoort, Bisschoppelijk Bureau, 12 augustus 2006