De Sint Pieter en Pauluskerk in Bern was goed gevuld afgelopen zondagmiddag 29 oktober. Veel Zwitserse oud-katholieken wilden hun dank betuigen aan hun scheidende bisschop Harald Rein. Vele vertegenwoordigers uit de oecumene, maar ook uit interreligieuze kringen waren present om hun erkentelijkheid te tonen aan wie zij ervaren hebben als een onvermoeibare voortrekker van verbondenheid.
Tekst: Emeritus-aartsbisschop Joris Vercammen, die onze kerk bij dit afscheid vertegenwoordigde.
Bisschop Harald stond niet alleen binnen de eigen Christ-Katholische Kirche, maar ook breder in de Zwitserse religieuze wereld bekend als een kerkleider die verbindingen legde en allianties smeedde. Hij was en is ervan overtuigd dat de kerken en de religies zich niet moeten laten verlammen door de seculariserende tendensen in onze westerse cultuur. Religie en kerk doen ertoe en het is aan henzelf om met de nodige creativiteit te bouwen aan een aanwezigheid in de wereld die dat ook duidelijk maakt. Maar een bisschop doet dat niet op eigen houtje. Van hem of haar mag verwacht worden een visie te hebben, het is echter de kerk als geheel die er gestalte moet aan geven.
Geen kerk zonder bisschop én geen bisschop zonder kerk! Bisschop Harald had de lezing uit het Tweede Boek der Koningen gekozen over de mantel van Eli. De profeet laat die op aarde achter wanneer hij opgenomen wordt in Gods hemel. Want de mantel van de profeet hoort toe aan het ambt en aan de gemeenschap die door dat ambt gediend wordt, en niet aan de persoon. Zo, legde Bisschop Harald het in de preek uit. Hij vergeleek de profetenmantel met de bisschopsstaf die hij aan het einde van zijn laatste eucharistieviering als eerste voorganger van zijn kerk aan de kerk zou teruggeven. Zoals ook bij ons gebruikelijk, blijft die op het altaar liggen tot een opvolger gewijd zal zijn. De verkiezing van de opvolger vindt op 25 mei 2024 plaats op de gewone synode van onze Zwitserse zusterkerk.
Persoonlijk uitgenodigd door bisschop Harald waren ook bisschop em. John Okoro uit Oostenrijk en ikzelf aanwezig. Wij hebben goede herinneringen aan onze samenwerking met bisschop Harald. Hij is een van de bisschoppen die in de bisschoppenconferentie telkens weer een lans brak voor de internationale roeping van de Unie van Utrecht. Hij wist zijn kerk er toe te bewegen meer financieel bij te dragen zodat de mogelijkheden van de Unie wat groter zouden zijn. Als secretaris van de Internationale bisschoppenconferentie nam hij zelf ook trouw deel aan de bijeenkomsten van de internationale oecumene. Hij heeft er mede voor gezorgd dat de oud-katholieke stem gehoord wordt, waarmee de oud-katholieke inspiratie een bredere kring bereikt. Alleen al voor die visie en die inzet mag de Unie van Utrecht deze actieve secretaris van de Bisschoppenconferentie dankbaar zijn!