Mw. Elly Hessel (Utrecht) is in opdracht van de Unie van Utrecht enkele weken te gast bij de Onafhankelijke Kerk van de Filipijnen (IFI), waarmee de Oud-Katholieke Kerk van Nederland een intercommunie heeft. Mw. Hessel geeft les aan het Seminarie van de Filipijnse zusterkerk. Een impressie uit de Filipijnen. Zie eerder bericht.
Vandaag begon mijn laatste week hier. De afgelopen twee weken waren zeer inspirerend. Een enorme hoeveelheid indrukken en ervaringen. Dat alles op een zeer basaal niveau, waardoor ik zo sterk het gevoel kreeg dat dit werkelijk kerk-zijn is.
De liturgie – ik heb een breed scala aan vieringen meegemaakt – valt zo helemaal samen met de realiteit van het dagelijks bestaan dat al de afgelopen dagen door mij als zeer inspirerend en geïnspireerd zijn verstreken.
Het samenleven met de studenten en met de staf is intens en vreugdevol. Een echte leerhuisconstructie waar teaching en learning in volstrekte wederkerigheid plaatsvindt.
Mijn colleges binnen het raam van het conciliair proces van justice, peace and integrity of creation gegeven aan de gehele groep, dus aan mensen met een soms groot niveauverschil waar het kennis van de theologie betreft, werden zeer goed begrepen, omdat ze allemaal in de leerschool van het leven dagelijks ervaren wat justice en dus injustice, peace en dus het ontberen van shalom betekent.
In de schaarse vrije tijd die ze hebben word ik bestormd met allerlei vragen en groeiden er ook pastorale
contacten. Werd ik de eerste dag nog aangesproken met ‘ madam’ het werd al heel snel ‘ mamma Elly’.
Ik zei al dat ik een heel scala van vieringen heb meegemaakt. In de allereerste plaats uiteraard de getijden: ‘ s morgens om 6.30 uur en ’s avonds om 9.00 uur. De studenten rouleren in het voorgaan in gebedsvieringen, woord en communievieringen, en assisteren in gesproken en gezongen missen. Ik was aanwezig in een historische viering, nl. de wijding van de eerste vrouwelijke diaken. Ook maakte ik een huwelijksviering mee, die direkt werd gevolgd door een doopviering. Een prachtig plaatje: De bruid die haar baby ten doop hield.
Afgelopen weekend was ik in een parochie van een van de docenten. Maakte daar eerst de zondagse mis in de parish-church mee om vervolgens in een van de ‘ out-stations-‘ een misviering in het huis van een van de gemeenteleden aanwezig te zijn. Juist deze viering heeft mij het diepst geraakt. Zo moet het denk ik in de eerste gemeente er aan toe zijn gegaan. Deze vieringen worden zo gehouden omdat de mensen te arm zijn om naar de parishchurch te reizen, hoe weinig een rit met de tricycle (een waarlijk fen0meen in het openbaar vervoer)ook kost. Deze diensten vinden twee keer in de maand plaats omdat de gemeenschap de reiskosten van de priester niet alle weken kan betalen.
De liturgie functioneert zo als een belangrijke vorm van networking. Door de gehele IFI wordt op deze wijze de gemeenschap gevoed en de onderlinge band versterkt.
Vorige week was er een leadership-seminar hier op het seminarie en heb ik de obispo maximo en vier diocesane bischoppen ontmoet en ook met een aantal van hen intensieve gesprekken gevoerd.
Vandaag begon de tweede national consultation on development (drie dagen lang) waar opnieuw de belangrijkste kerkleiders (clergy en layety) aan deelnemen. Morgen zal ik een college geven ook weer on justice, peace and integrity of creation, waarbij ik gevraagd ben om vooral het accent te leggen op development.
Verder zal ik nog in de verschillende klassen bijbellessen verzorgen.
Terwijl ik gistermiddag nog liep te pootjebaden in de Zuid Chineese zee, bedacht ik dat ik de volgende zondag, dus nu a.s. zondagmorgen mijn schreden al weer zal richten onderweg naar de Ste Gertrudis.
De tijd vliegt en eigenlijk is een periode van drie weken veel te kort voor mijn gevoel om werkelijk een degelijke bijdrage aan het leerproces hier te leveren. Maar goed, ook hier zal wel gelden dat de kwaliteit het moet winnen van de kwantiteit.
Wat zowel het semarie als mijzelf betreft: zeer vatbaar voor een vervolg.
Elly Hessel
Amersfoort, Bisschoppelijk Bureau, 28 augustus 2009