De bisschoppen van de Ecusa waren er geheel niet op uit om geschiedenis te schrijven met de keuze van bisschop Katharine tot Presiding Bishop, zo meldt bisschop Joris uit Columbus. Ze kozen gewoon de beste kandidaat in een rustig verlopen verkiezing.
Op maandag 19 juni ging aartsbisschop Joris voor in de eucharistie in de grote conventiehal, waar zo’n vijfduizend gelovigen aanwezig waren. Het was voor het eerst dat een niet-Anglicaan tijdens de conventie voorging, een mooi moment in het jaar waarin de 75 jaar Bonn-Agreement wordt gevierd.
De hele conventie is een kruising tussen een grote synode en een kerkdag, compleet met een informatiemarkt waar allerlei kerkelijke organisaties en groepen zich pesenteren, boekhandels en paramentenfirma’s hun waren aan de man trachten te brengen.
Bisschop Joris was aanwezig bij een grote discussie in het ‘house of deputees’ over een motie met betrekking tot het aanbieden van excuses aan de andere kerken van de anglican communion voor het leed dat men veroorzaakt heeft met de beslissing van drie jaar geleden om de homoseksueel Gene Robinson tot bischop te wijden. Het ‘Windsor-report" (over de moeilijkheden in de anglicaanse gemeenschap en hoe die op te lossen) vraagt om zulke excuses.
In de discussie komt men dan haast knel te zitten tussen enerzijds de eerlijke overtuiging drie jaar geleden een integere beslissing te hebben genomen en anderzijds toch ook lid te willen zijn en te willen blijven van een groter geheel. Wat mag een conciliaire band met andere kerken eigenlijk kosten als men het niet met elkaar eens is? Tot welke prijs willen we eenheid bewaren? Een vraagstelling, die ook voor Oud-Katholieken niet onbekend is. De discussies in de Internationale Bisschoppen Conferentie over het openstellen van het ambt voor vrouwen leidden uiteindelijk tot de breuk tussen de Pools Nationale Katholieke Kerk in Amerika (PNCC) en de Unie van Utrecht.
Amersfoort, Bischoppelijk Bureau, 20 juni 2006